Dowgwillo_kop
Witamy    |    Nazwisko    |    Herb    |    Genealogia    |    Koligacje    |    Pamiątki z podróży    
  Represjonowani    |     Lekcja historii    |     Aktualności   |    Żołnierze Wyklęci     |    Matki Polki
   Polskie Kresy     |    Śpiewnik wileński    |    Nakład wyczerpany

 

 

 

 

Izbicki Lech

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Izbicki Lech Jerzy ps. Hel


Urodził się 20.4.1926 roku w Wilnie. Od roku 1941 w ZWZ, a od 1944 r. w Armii Krajowej w 3. Brygadzie Partyzanckiej "Szczerbca". Od 15.05.1944 roku w ORKO* (Oddział Rozpoznawczy Komendanta Okręgu). Bierze udział w akcji "Ostra Brama". Po rozbrojeniu przez NKWD internowany w Miednikach, skąd ucieka do Wilna. Po 2 miesiącach aresztowany przez NKWD i po ciężkim śledztwie zostaje skazany na 8 lat łagrów w ZSRR. Ponad rok spędził w łagrze w Komi, zwolniono go na mocy amnestii, wraca do Wilna.

W 1946 roku wyjeżdża do Lublina, gdzie została repatriowana jego rodzina. Tam zdaje maturę i konkursowy egzamin na wydział lekarski Akademii Medycznej. Za "zły" światopogląd wydalony z uczelni. Wyjeżdża do Gdańska i tu dzięki cichej pomocy profesora kontynuuje studia. Ostatni rok kończy w Łodzi, na tamtejszej Akademii Medycznej i w 1951 r. uzyskuje dyplom lekarski. Pracując jako chirurg zdobywa I i II stopień specjalizacji. Zostaje zastępcą ordynatora. Specjalizuje się w medycynie sportowej.

Przenosi się do Radomia i tu organizuje w 1964 roku Oddział Ortopedii Urazowej. Zostaje konsultantem wojewódzkim. Wychował 40 specjalistów. Był wszechstronnym sportowcem: narty, boks, jazda konna, żeglarstwo. Zdobył Złotą Odznakę
z Diamentem w szybownictwie. Mimo przejścia na emeryturę nadal pracował jako biegły sądowy, członek Naczelnego Sądu Lekarskiego i prowadził gabinet lekarski. Pomagał w trudnych chwilach chorym koleżankom i kolegom z AK. Miał "złote ręce" tak mówią o nim w Radomiu. Uczestniczył we wszystkich Zjazdach Żołnierzy Kresowych Armii Krajowej z żoną Barbarą.

Zmarł po ciężkiej chorobie 17.1.2011 roku i został pochowany na cmentarzu przy ulicy Limanowskiego w Radomiu.

 

* ORKO - Oddział Rozpoznawczy Komendanta Okręgu powstał 15 maja 1944r., który miał za zadanie ochronę komendanta Okręgu Wileńskiego i jego sztabu, pełnił służbą wartownicza przy Komendzie i podlegał intensywnemu szkoleniu wojskowo - kawaleryjskimu. 15 lipca 1944 - 1. pluton towarzyszył gen. Wilkowi w jego rokowaniach z radzieckim gen. Czerniachowskim. Pierwszym zastępcą komendanta OR KO był Jerzy Urbankiewicz.